donderdag 10 februari 2011

Twitter weet wat goed voor je is


Met een dolle kop ben ik een jaar of daaromtrent geleden ook eens aan het twitteren geslagen. Maar ik had er dra tabak van. Echter, eergisteren werd mij onthuld dat iemand was begonnen mij te volgen. En aangezien het hier een dierbaar persoon, nog wel van het vrouwelijk geslacht, betreft, ben ik terstond weer toegetreden tot het twitterlegioen, want zo zit ik wel in elkaar.
Vanochtend twitterde ik dat ik mijn wagen uitzonderlijkerwijze tegenover mijn huis, onder geboomte, had geparkeerd en dat ik vier emmers water nodig had gehad om de uitwerpselen van onze gevederde vrienden te verwijderen. Als mij ooit duidelijk is geworden dat de zogenaamde sociale media gratis kunnen opereren, omdat zij trefwoorden oppikken en je op basis daarvan trakteren op reclame, dan wel meteen na deze mijn tweet, want rechtsonder verscheen een logo van een Zweedse autofabrikant, met het advies bij hem mijn licht op te steken.
Al met al geen leuk idee. Big Brother is er niks bij. Veronderstel dat ik de vierde volzin van dit stukje twitter. Wat krijg ik dan te lezen? Een embleem van Durex? Reclame voor Viagra? Of: 'Escortservice Bel je del is following you'?

donderdag 3 februari 2011

Het leerboek en het leesboek (3 en slot)


De mens zijnde wat hij is, valt het niet te verwonderen dat leesboeken ons vergasten op de meest uiteenlopende bijzonderheden -- schokkende en kalmerende, brave en stoute, vermakelijke en slaapverwekkende, verheffende en zedenkwetsende, gore en vertederende -- aangaande wat middellijk of onmiddellijk met de voortplanting te maken heeft.

Ik beperk mij kortheidshalve tot een roman die ik al eerder heb besproken: Night and Day van Virginia Woolf, en het onderwerp huwelijk. (Voor een goed begrip: Sir Francis Otway, bijgenaamd that old Turk, zit de ganse dag te mokken en te wrokken, omdat hem als ambtenaar van het koloniaal bestuur in Brtits-Indië niet de promotie ten deel is gevallen waarop hij recht meende te hebben. De voornaam van zijn eega is Charlotte.)

Katherine Hilbery, de vrouwelijke hoofdpersoon, is een intelligente meid en telg van een defige familie, maar een en ander vrijwaart haar niet van een enorme bindingsangst. De klip en klaar verkondigde inzichten van haar verwanten betreffende het huwelijk zijn niet bepaald geëigend om haar daar overheen te helpen.

'Marriage,' said Mrs Hilbery, coming into the room, and nodding her head once or twice, 'I always say marriage is a a school. And you don't get the prizes unless you go to school. Charlotte has won all the prizes,' she added, giving her sister-in-law a little pat, which made Lady Otway more uncomfortable still. She half laughed, muttered something, and ended on a sigh.

'Aunt Clarlotte was saying that it's no good being married unless you submit to your husband,' said Katherine... Lady Otway looked at her and paused for a moment.

'Well, I really don't advise a woman who wants to have things her own way to get married,' she said... But if you can give way to your husband,' she said... 'a happy marriage is the happiest thing in the world... We've all had perfect husbands,' she concluded, generously forgiving Sir Francis all his faults in a lump. 'Not that I think a bad temper is really a fault in a man. I don't mean a bad temper,' she corrected herself, with a glance obviously in the direction of Sir Francis. 'I should say a quick, impatient temper. Most, in fact all, great men have had bad tempers --except your grandfather, Katherine...'

'But in the ordinary marriage, is it necessary to give way to one's husband?' said Katherine...

'I should say yes, certainly,' said Lady Otway.

'Then one ought to make up one's mind to that before one is married,' Katherine mused, seeming to address herself...

'Most women know by instinct whether they can give it or not,' Lady Otway slipped in quickly... 'And if not -- well then, my advice would be -- don't marry...'

'Oh, but marriage is the happiest life for a women,' said Mrs Hilbery... 'It's the most interesting life,' she corrected herself.