'Theirs is the Glory'

67 jaar geleden woedden tussen de Belgische grens en de noordelijke Rijnoever zeer felle gevechten, die de geschiedenis zijn ingegaan als de Slag om Arnhem. Ik herinner me het begin, op zondag 17 september, nog heel goed: omhoog kijkend over de boerderij van Van der Heijden zag ik een zwerm parachutes neerdalen. Later begreep ik dat dit Amerikanen waren die ten noorden van Eindhoven waren afgeworpen om als een van de springplanken voor het XXXe Britse legercorps te dienen.

Het plan voor 'Market-Garden', zoals de codenaam voor de operatie luidde, kwam uit de koker van veldmaarschalk Bernard Montgomery. Het was gedurfd, het was zelfs briljant, op papier; het had maar één schaduwzijde: het kon niet slagen. Er zijn wel een stuk of tien oorzaken voor het debacle op te sommen, maar ik houd erop dat de belangrijkste even oud is als de geschiedenis van de oorlogvoering: onderschatting van de vijand. Onder de Britten ging het verhaal dat Nederland nog slechts werd verdedigd door Duitse 'oren- en maagbataillons', te weten: kneusjes die leden aan een maagzweer of otitis. Het tegendeel bleek het geval. Ik hoorde ooit een Engelse generaal op de buis over de Duitse officieren zeggen: 'Het waren eersteklas vakmensen; bij hen vergeleken waren wij slechts een hoop 'bloody' amateurs.'

Menigeen zal 'A Bridge too Far', het epos van Richard Attenborough, hebben gezien. Ik ben er niet weg van, vind het te episodisch. Veel indrukwekkender vind ik 'Theirs is the Glory', een jaar na de oorlog in het verwoeste Oosterbeek gedraaid door de uit Ulster afkomstige Brian Desmond Hurst, een leerling van de grote John Ford. Aan deze film (zwart-wit, duur 82 minuten) komen geen beroepsacteurs te pas; alle rollen worden gspeeld door militairen die twee jaar eerder bij Arnhem hadden gevochten, en door Nederlandse burgers.

'Theirs is the Glory' kan gratis -- en legaal -- worden nedergeladen via http://www.archive.org/details/TheirsIsTheGlory1946

'Je vais faire mon DSK'

Het schijnt wel vast te staan dat Dominique Strauss-Kahn hem niet met pissen verslijt. Hij heeft hem, zoals een andere mannenspreekwijze wil, los in de gulp hangen.

Tijdens zijn openbare biecht, gisteravond, op de Franse buis heeft DSK, zoals hij thans alom in Frankrijk wordt genoemd, niet de indruk gewekt dat hij door berouw wordt verteerd en bezield is met het vaste voornemen niet meer te zondigen. Nu ja, hij is een kerel, hij mag jegens vrouwen graag 'avances' maken, 'propos galants' uiten (wil zeggen: ongewenste intimiteiten in woord en daad.)

Vanochtend hoorde ik op een Franse radiozender dat 'DSK' al is ingeburgerd als zelfstandig naamwoord. Voorbeeld: 'Je vais faire mon DSK à la voisine' (Ik ga de buuv even opvrijen.)

Guido Gezelle schreef het al: 'De taal is gansch het volk.'

En dergelijke dommeriken zitten in de Kamer!

Mariko Peters van GroenLinks en Harry van Bommel van de Socialistische Partij. Deze leden van de Tweede Kamer willen het slavenpaneel van de Gouden Koets verwijderen, omdat het herinnert aan een zwarte bladzijde van onze geschiedenis. 'Heilige onnozelheid,' zei Jan Hus op de brandstapel. Geen wonder dat Nederlanders berucht zijn om hun gebrek aan historisch besef.

Poppetjes weg en je wordt niet meer met je neus op onze geschiedenis van meedogenlooze slavendrijvers gedrukt. Dat bedoelen genoemde politici weliswaar niet, zeggen zij, maar zo werkt het natuurlijk wel. Doodzwijgen... 'Ni vu ni connu'...

Er is ook in dezen niets nieuws onder de zon. Een Romeinse keizer die boos was op een voorganger, liet, zoals men heden ten dage in Rome nog kan zien, diens naam uit het marmer van een triomfboog beitelen. 'Deletio memoriae', verwijdering van een gedachtenis, heette zoiets. Tijdens de sovjet-dictatuur werden in ongenade gevallen bonzen beschouwd als nimmer hebbende bestaan; hun namen werden verwijderd uit allerlei geschriften, tot en met de geschiedenisboeken en de encyclopedieën. Lekker gezelschap dus, Peters en Van Bommel!

Het gaat in hun geval weer eens om ordinaire aandachttrekkerij en goedkope scoringsdrift. Maar dat is wel het laatste waarop in deze kommervolle tijden de kiezers zitten te wachten.

Herdenken in de USA: voortaan ook 9/13

In de Verenigde Staten van Noord-Amerika leven thans 46 miljoen mensen onder de armoedegrens. Dat is ruim 15 procent van de bevolking. Nog nooit is het zo bar en boos geweest.

En de USA maar alom sheriff spelen. En de zwartjes, de gelen en de snorrenmannen haar idee van democratie door de strot stampen.

De armoedestatistieken kwamen gisteren naar buiten, op 13 september dus. Een ideetje: misschien kan de USA voortaan ook 'nine/thirteen' herdenken.

Opstelten slaat de spijker op de kop

Volgens minister Opstelten is een van de redenen waarom er maar niet meer blauw op straat komt (afgezien dan van dikkere agenten; zeg ik, niet hij), dat de politiekorpsen te strenge toelatingscriteria hanteren.

Hij heeft volkomen gelijk. Zo is onlangs bij korps X. deze alleszins geschikte kandidate niet door de selectie gekomen. En zij had er zich nog wel op gekleed...