Verslaggever: Ik ben hier in stemlokaal 12, dat gevestigd is in de repetitieruimte van de oratoriumvereniging 'Het schorre keeltje', en spreek met de socioloog dr Mamadou Diouf uit Ivoorkust, één van de 1.750 internationale waarnemers die er namens de Verenigde Naties op toezien dat onze kamerverkiezingen correct verlopen. 'En, professor, wat zijn uw eerste indrukken?'
Diouf: 'Er deugt hier geen flikker van. En dat zal ik de heer Ba Ki-moon ook rapporteren.'
Verslaggever: 'Meent u dat nu? Nederland is toch zo ongeveer de wieg van de democratie en wij gaan door voor een eerlijk volkje.'
Diouf: 'Ja, dat meen ik wel degelijk. Ik heb al een stuk of tien stembureaus bezocht en het is overal hetzelfde liedje: dames en heren die koffie zitten te slurpen. Terwijl toch de heer Cohen, deze dorstige zoon van het zwarte volk, wereldwijd bekend staat als onverzadigbaar theedrinker, multicultureel nog wel. Duidelijk een poging om de kiezer van de PvdA weg te houden. Bovendien is die koffie niet te zuipen. Roodmerk. Dat dronken bij ons vroeger alleen de heel arme mensen. Vroeger, dat wil zeggen: voordat de ontwikkelingsgelden van de heer Maxima Verhagen, deze gulle zoon van het zwarte volk, onze vrouwen ontsloegen van de plicht hun eigen hot pants op te houden.'
Verslaggever: 'Ik vind dit eerlijk gezegd een nogal gammele basis voor een negatief oordeel.'
Diouf: 'Ik was ook nog niet uitgepraat. Er is meer. In geen enkel stamlokaal zag ik de jeneverfles op tafel staan. Maar Abraham Kuyper, deze geweldige zoon van het zwarte volk, placht te zeggen dat de ware calvinist niet aan de warme-chocoladeketel wordt geboren. Als je een voorbeeld wilt hebben van een poging de reformatorische partijen te verneuken, dan heb je er hier een.'
Verslaggever: Heeft u misschien ondanks alles ook iets positiefs over ons te melden?'
Diouf: 'Zeer zeker. Ik ben een fanatiek voetballiefhebber en kijk uit naar de schitterende wedstrijden waarop Oranje ons zal trakteren. Onze leuze zij en blijve: "hi, ha, hondenlul".'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten