Ik heb geen enkele wedstrijd van het wereldkampioenschap voetbal bekeken en zal ten dezen mijn leven ook niet beteren. Ik ben namelijk een vreselijke snob. Van wat de schrijver Jan Greshoff 'het kinderachtig gerep achter de bal' noemde heb ik geen bal verstand en ik heb ook nooit moeite gedaan er kijk op te krijgen, nademaal ik er niks an vind.
De massahysterie rond deze tak van sport vervult mij met afschuw, ja, met vrees. Het schijnt dat de Argentijnse ploeg, ofschoon door de Mannschaft ontmanteld en vernederd, bij terugkeer in het vaderland door een uitzinnige menigte als een gezelschap helden is toegejuicht en dat haar trainer, de pias Maradona (foto), in één adem door werd gesmeekt toch vooral niet de handdoek in de ring te gooien. Het lijkt wel het evangelieverhaal over de Emmaus-gangers: Blijf bij ons, Heer, want het wordt zo donker om ons heen.
Het wil mij geheel vrijblijvend voorkomen dat al die bierbuikige kerels die met een krat pils (veel te veel calorieën) en zakken chips (veel te vet, veel te zout) voor de buis hangen, er verstandiger aan zouden doen een pittige wandeling langs de lieflijke Linge of door het dromerige dal van de Jeker te maken en vervolgens een goed boek te lezen.
Sportverdwazing... Ik droeg nog een plus-four -- ik moet 14 zijn geweest -- toen ik een spotprent vond die mij altijd is bijgebleven. Links een mensenmassa die aan atlete huldigt; onderschrift: 'Gouden medaille gewonnen. 11,5 seconden.' Rechts een nonnetje dat moederziel alleen op de tram staat te wachten. Onderschrift: 'Melaatsen verzorgd. 30 jaar.'
Terwijl ik dit schrijf, moet ik denken aan een boutade van Gerard Reve: Zuster Immaculata, die al vierendertig jaar verlamde oude mensen wast, in bed verschoont en eten voert, zal nooit haar naam vermeld zien. Maar elke ongewassen aap met een bord: dat hij vóór dit of tegen dat is, en het verkeer verspert, ziet 's avonds reeds zijn smoel op de tee vee. Toch goed dat er een God is.
maandag 5 juli 2010
Ik ben een vreselijke snob...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Ach, de een dit en de ander dat. Vrijheid blijheid. Ik moet wel lachen om die oranjegekte, ook al kan ik niet begrijpen hoe begeesterd de mensen van het spelletje zijn. Het geeft een heleboel mensen iets om voor te leven, Henk. Zolang ze er geen puinzooi van maken in die zin dat ze gaan vechten of vandalisme bedrijven....
Echtgenoot zei ook eens tegen een vervelia: 'Ga lekker een goed boek lezen, joh'. De vervelia veranderde in een groot vraagteken. Een boek? Huh? Wasda? Toen zei echtgenoot met een vermoeide zucht: 'Een stapel faxen, joh.' Dat begreep de jongen. ;-)
@Wieneke. Kostelijke reactie van echtgenoot! Och, ik gun die voetbalgekken hun gekte, maar het is voor mij een onbekende regio en dat wil ik zo houden. Ik vind het verontrustend dat voetbal het brandpunt blijkt van tomeloos geweld, dat al honderden doden heeft gekost. Bij tennis, schermen, zwemmen, hippique en talrijke andere takken van sport heeft men die uitspattingen niet.
Gut Henk, leuk voor jou dat je bent overgestapt, net als Wieneke dus, maar ....ik kan of kon er niet uitkomen hoe ik een reactie moet plaatsen, (dat rottige blog.spot, bah) kijken of het nu lukt.
Het voetbalgebeuren is nu weer voorbij. 'Wij' hebben niet gewonnen, dacht ik, maar ik kan mij best vergissen, hoor!!
Waarom zie ik hier mijn reactie niet terug???
Et non in Arcadia ego: Kijken of heer henk deze reactie wél goedkeurt. Doe ik mijn best en denk: morgen staat er een reactie van mij, maar nee noppes.
Ik ben dus helemmal niet in mijn hummetje, heer Henk! Ie hebt je wel verschanst, zeg!!
*moppert* dat stomme blogspot ook. Nou kijken of dit er morgen opstaat.
Sorry Henk, je mag best mijn reacties weghalen, hoor! Het werkt en ik kan bij je reageren. Een pak van mijn hartje; ik was even bang dat wij gebrouilleerd waren....
Een reactie posten