De laatste tijd heb ik wel erg veel vreemde talen gelezen. En verdraaid als het niet waar is: toen onlangs het oranjezonnetje weer zo royaal scheen, werd ik bekropen door wroeging. Doen leden van ons even geliefd als geëerbiedigd vorstenhuis minzaam mee aan volleyballen en koekhappen, mengen zij zich gewoontjes, zo zonder kapsones, zo ongedwongen onder de belastingbetalers en zit ik me te verdiepen in Joseph Conrad, een verengelste Pool, en in Henry Handel Richardson, die een Australiër zou zijn, indien het geen Australische was. Mensen, zo schoot opeens door me heen, laten wij in deze tijd van aflossingsvrije hypotheken en verdere zedenverwildering toch dankbaar zijn voor een dergelijke monarchie.
De daad bij het woord voegende, vlooide ik onmiddellijk mijn boekenkasten na op vaderlandse bellettrie.
Jacoba van Velde. De grote zaal heb ik kort na de verschijning in 1953 gelezen en ik vond het een klein meesterwerk. Ik was de enige niet. Het boek werd binnen tien jaar vertaald in dertien talen en haalde tijdens het leven van de schrijfster (1903-1985) een oplage van 75.000. Daar zal wel een klein miljoen aan toegevoegd zijn, toen het vorig jaar -- volkomen terecht -- werd weggegeven via het bibliotheekwezen in het kader van de actie Nederland leest.
Maar had ik nog iets anders van deze auteur? Waarachtig: haar tweede roman, Een blad in de wind (1961). Die viel me eerlijk gezegd een beetje tegen; in welk oordeel ik volgens het internet ook niet alleen sta. Het gaat over een variétédanseres (de schrijfster oefende aanvankelijk hetzelfde beroep uit) die ten onder gaat aan metafysieke onrust en eenzaamheid. Op zich een veelbelovend thema, maar het wordt wel erg monotoon uitgemolken. Echter, een Van Velde der tweede categorie klopt nog altijd het werk van dat mens Palmen of van dat mens Hemmerechts.
Jacoba van Velde verdiende na haar artistieke loopbaan haar brood als literair agente en dramaturge. Zij vertaalde Franse toneelstukken (Samuel Becket, Eugène Ionesco en Jean Genet.) Haar derde roman, De verliezers, bleef onvoltooid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten