'Het lijken wel de Stenen Tafelen met de Tien Geboden,' zei ik.
Ik had het over het door de gemeente geïnspireerde aanplakbiljet in de cabine van de man die mijn tronie moest vastleggen voor mijn nieuwe rijbewijs. 'Ach meneer,' zei de fotograaf, 'ik doe dat aan de lopende band en ik weet onderhand op mijn duimpje wat beslist moet en wat beslist niet mag.' Hij zei niets te veel; zo vielen hem, anders dan mij, meteen twee condensatieplekjes achter mijn brillenglazen op en die verwijderde hij met behulp van een computer op meesterlijke wijze. Kassa.
Nieuw rijbewijs dus. Eerst naar het gemeentekantoor voor een 'Eigen verklaring'; ik was er vroeg bij en een automaat spuugde voor mij volgnummertje 3 uit. Kassa.
Formulier ingevuld en met hetzelve naar een dokter. Alles goed, behalve de ogentest; ik droeg namelijk, nadat mijn goede bril bij een struikelpartij was gesneuveld, een oud exemplaar, voor buitenshuis. 'Wilt u even de onderste regel oplezen,' verzocht de piskijker, terwijl hij een karton met tekst op een meter of 7 afstand omhooghield. Ik: 'Als ik twee maal met mijn fietsbel bel.' Hij: 'Ja, ik weet het nu wel; over een week terugkomen met uw goede bril.' Kassa.
Tweede ogentest met goed gevolg doorstaan. Kassa? 'Nee, u bent al geweest.'
'Eigen verklaring' opgestuurd naar het Centraal Bureau Rijbewijzen en, wonder boven wonder, ondanks alle geëmmer over onduldbare drukte ontvang ik al na een paar dagen bericht dat ik mij tot de gemeente kan wenden.
Ten gemeentekantore werkt de nummertjesautomaat niet. Ik moet naar de balie. Aan het loket overhandig ik een pasfoto, in de veronderstelling dat hiermee de kous af is. Maar niet heus: een apparaatje maakt een afdruk van al mijn tien vingers. (Adjudant Grijpstra: 'Cardozo, breng deze onderwereldfiguur even naar de Technische Recherche.') Kassa.
Vijf dagen later kan ik mijn rijbewijs gaan afhalen. De nummertjesautomaat is nog steeds kapot. (Zou burgemeester Koos Janssen er ook vrede mee hebben dat de waterspoeling van zijn plee het al bijna een week laat afweten? Maar ja, ik ben slechts een belastingplichtige inwoner.)
Het nieuwe rijbewijs is niet langer een linnen drieluikje maar een plastieken kaartje. Geen vingerafdruk te ontwaren. En wat ze met mijn foto hebben gedaan! Ik hoor het Brigitte Bardot al zeggen: 'Als ik had voorzien dat je er op latere leeftijd zo verlopen zou uitzien, zou ik nooit smoorverliefd op je zijn geworden.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten