In zijn roman Albert Angelo uit 1964 liet hij op bladzijde 149 een gat snijden; dit stond voor de messteek waarmee een personage om het leven was gebracht. Zijn roman The Unfortunates van vijf jaar later liet hij uitgeven als een doos met vierentwintig losbladige katerntjes, waarvan het de bedoeling was dat de lezer ze in willekeurige volgorde zou lezen (slechts het eerste en laatste hoofdstuk lagen vast.)
Ik vond een kort verhaal van Johnson in de Penguin-bundel Modern British Short Stories. De titel, A Few Selected Sentences, dekt de inhoud precies, want in plaats van een echt kort verhaal hebben we te maken met een stel losse zinnen en korte boutades.
Een voorbeeld: Le Soixante-neuf est Interdit dans les Couloirs.
En dan is er het schetsje over een bruiloft waar alle gasten dronken werden. De kinderen ook en één van dezen was er zo slecht aan toe dat het naar een ziekenhuis moest worden getransporteerd. Onderweg werd de automobilist aangehouden door een politie-agent te paard en moest in het pijpje blazen. De kristallen verrieden dat de chauffeur een glas te veel achter zijn stropdas had. Maar hij beweerde dat dit onmogelijk was en dat de agent met een voorraad defecte pijpjes wat uitgerust. ‘Weet u wat,’zei hij, ‘probeer er maar eens een op deze onschuldige blaag hier.’
Johnson was pas 40, toen hij zelfmoord pleegde, naar het schijnt wegens gebrek aan erkenning en moeilijkheden thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten