In een gezonde wereld zou de naam van John Cowper Powys (1872-1963) even beroemd zijn als die van D.H. Lawrence of James Joyce. Zo opende de romancier en criticus A.N. Wilson zijn voorwoord tot de nieuwe uitgave van Wolf Solent in de Penguin Classics (anno 2000; de roman verscheen in 1929).
In het doorwrochte The Modern Writer and His World van G.S. Fraser (herziene versie van 1964) is alleen sprake van T.F. Powys, a member of a very gifted Welsh family of writers; het betreft Johns broer Theodor, tegenwoordig zo goed als vergeten, John zelf wordt niet genoemd. In het eveneens zeer gedegen The English Novel van Walter Allen komt de naam Powys zelfs helemaal niet voor; ik heb het over de herdruk uit 1970, toen de auteur van Wolf Solent dus al zeven jaar dood was, met achterlating van een enorm oeuvre, waarvan de belangrijkste stukken door fijnproevers voor geniaal worden gehouden.
Aan een artikel van Martin Ros in de NRC van 18 juli 1983 ontleen ik dat Powys eindelijk aan het doorbreken was, in Duitsland en vooral in Frankrijk. In ons land zag hij 'het al jaar en dag bestaande Powys-circuit allengs' groeien; hij vermeldde Vestdijks en Brakmans bewondering voor de Brit en Louis Lehmanns vele artikelen in Literair paspoort.
In zijn voorwoord vraagt Wilson zich af waarom middelbare scholen en universiteiten Powys weerden (en nog altijd weren? - hk) uit hun canons van Engelse literatuur. Gedeeltelijk misschien, zo denkt hij, omdat de formidabele omvang van 's mans romans menig lezer afschrikt: Much as I love and admire him, I have not yet finished his 873-page masterpiece 'Porius - A romance of the Dark Ages'. Maar daaraan kan het volgens hem niet hoofdzakelijk liggen. Het probleem is dat Powys zeer moeilijk in een hokje onder te brengen is. Docenten houden van auteurs die zij kunnen classificeren en Powys is uniek.
(wordt vervolgd)
woensdag 21 juli 2010
Verslingerd aan Powys (3)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ik ben een groot bewonderaar, jawel, een 'fan', van het werk van John Cowper Powys. Door zijn proza raak ik vaak in vervoering, in euforie zelfs, net als, overigens, met het proza van Franz Kafka en Robert Walser.
Twee jaar geleden las ik voor het eerst zijn 'Autobiography' en was overdonderd, zo rijk, non-conformistisch en goed! Het is zijn meest toegankelijke boek. Het is voor mij tevens de beste autobiografie tot nu toe.
Net als Powys ben ik een fervent wandelaar.
But the mere movement of walking, the mere contact with earth and air and breath of the free wind as I left the town behind, always seemed able to engender in me a mood in which the present took to itself a sort of winnowed essence of similar memories from the past and thus became a continuity of half-forgotten feelings that welled up in my consciousness and reduced the future to complete non-existence. I thus became on these lonely walks like one who has found the clue to the obliteration of the future; and although I did not feel as though I touched the Eternal, I certainly felt as though I ceased to want anything or wish anything that I did not already possess. What I possessed was in fact-if I may put it so-a sort of half-eternity, made up of a fusion of past and present, with the future, and all its wants and wishes, totally annihilated.
Ziedaar, wat een feest der herkenning! Wat een vleugels!
""door" het proza van Franz Kafka en Robert Walser", uiteraard;)
Een reactie posten