Nog even naar aanleiding van mijn vorig blogje.
Naar goed Nederlands gebruik hebben mijn maten en ik ons tijdens onze militaire diensttijd dag en nacht onledig gehouden met kankeren. Maar wat voor binken voelden wij ons, wij, alle twintig van onze klas, zonder één uitzondering, toen wij voor het eerst in het officiersuniform van de Koninklijke Luchtmacht onze respectieve vliegbases mochten verlaten.
Ik voor mij paradeerde over een perron van het NS-station Arnhem zo trots als een pauw. (Dit is een uitdrukking die slechts past in de mond van 'slappe burgers'; de kerel die zijn leven veil heeft voor koningin en vaderland, spreekt van 'zo trots als een hond met zeven lullen'). Tot een oud vrouwtje met movo's mij aanklampte: 'Conducteur, kunt u mij ook zeggen van welk perron de trein naar Nijmegen vertrekt?'
3 opmerkingen:
Ach, een hond met zeven stuks... dat loopt toch helemaal niet lekker, conducteur?
Ik vroeg me ook al af hoe zo'n hond loopt :-)
Veel hangt van de omvang af.
Een reactie posten