Onlangs hoorde ik op de radio het verhaal van een mevrouw die wegens een (vermeende, ook dat nog!) schuld van € 5 plus enkele duppies door een firma werd geteisterd met aanmaningen, telefonische dreigementen, dwangbevelen en een incassobureau.
Als je de fiscus 10.000 schuldig bent, heb je een probleem. Betaal je niet, dan komt uiteindelijk een vent met een bolhoed zegeltjes plakken op je kijkbuis en wasmachine. Bedraagt je schuld 10 miljoen, dan heeft de fiscus een probleem. Je zegt dan tegen de inspecteur: 'Ik wil wel betalen, maar ik kan het absoluut niet. De tijden zijn slecht, de mensen houden de hand op de knip, het heeft me tegengezeten, mijn compagnon heeft me getild, doet u eens een voorstel.' U maakt het dan af op 6 miljoen, want de heer Jan-Kees de Jager denkt: er beter 4 dan 10 miljoen bij ingeschoten. Die 4 blijven zodoende bij u, zoals een vroegere buurman het placht uit te drukken, 'in ze pocket'.
Als land heb je het nog gemakkelijker. De Grieken zijn met vervalste boeken de eurozone binnengedrongen, waarna zij zich onledig hebben gehouden met hun geliefde folkloristische bezigheid van potverteren. Nu wordt hun de helft van hun astronomische schuld, enkele tientallen miljarden, kwijt gescholden. Als gevolg waarvan onze bankpasjes nog duurder worden en onze pensioenen nog verder krimpen.
Het was voor de andere eurolanden slikken of stikken, dat wil ik wel aannemen. Maar het blijft een onprettige gedachte: hoe groter schurk, hoe meer en hoe grotere schurkenstreken je je kunt veroorloven.
En denk maar dat vandaag in heel Hellas de champagnekurken knallen en dat alom de juichkreet weerklinkt: hebben wij ze even flink genaaid!
2 opmerkingen:
De Rede en de Logica zijn in deze tijd ver te zoeken. De kleine man moet zijn hypotheek blijven betalen, ook al werd hij buiten zijn schuld werkloos. De grote heren kijken met ernstige gezichten, roepen dat de door hen zelf veroorzaakte crisis een groot en moeilijk op te lossen probleem is en beleggen op de laatste nipper een "topoverleg". Om na afloop juichend het glas te heffen. En wat moeten wij terugkrijgen? Vertrouwen in de economie. Ammehoela...
We betalen niet alleen voor de Grieken. Er zijn legio particulieren die in de schuldsanering zitten. Soms konden ze er niets aan doen dat die schuld ontstond, vaak genoeg ook hebben ze op veel te grote voet geleefd, net als de Grieken. Verder gaat het hetzelfde. Een deel van hun schuld is ze al kwijtgescholden, die betalen wij. Voor de rest moeten ze een tijdje op een houtje bijten, dat dan nog wel.
Een reactie posten