'Domweg gelukkig, in de Dapperstraat' -- wie kent dit vers van J.C. Bloem niet? Volgens literair snuffelaar en kroniekschrijver Hans Schoen is het de bekendste losse dichtregel van ons taalgebied; zelfs 'Een nieuwe lente, een nieuw geluid' van Herman Gorter en 'Alles van waarde is weerloos' van Lucebert moeten het er volgens hem tegen af leggen.
Hier een gedicht van Bloem (1887-1966) dat ik heb gekozen, omdat de titel wel buitengewoon toepasselijk is. Hij luidt: 'Gure zomer'.
Een verschil van dag en nacht met het vrolijke In de Dapperstraat. Bloem past hier een verregende zomer toe op de levensgang van een mens. Van hemzelf? Dat is niet onwaarschijnlijk. Hij werd met het vorderen der jaren steeds somberder, eensdeels wegens chronische geldzorgen, anderdeels omdat hij hopeloos aan de drank was.
Ononderbroken teisteren de dagen
Een grauwe wereld, die geen zon bescheen,
En met hun onverbiddelijke vlagen
Regent de laatste hoop uit 't leven heen.
Op weg naar 't graf is men niet meer verbolgen,
Men wacht gelaten wat het lot besloot
En denkt aan 't enige wat nog kan volgen:
Najaar en ouderdom, winter en dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten