Gisteren is de astronomische herfst begonnen. Ik heb de herfst altijd het stiefkindje van de jaargetijden gevonden. De andere seizoenen worden algemeen opgetuigd met vleiende omschrijvingen. De lente is uitbotting, wedergeboorte, lieflijkheid. De zomer is (behalve meestal bij ons) warm, vol, rijp, rijk. De winter is tintelend, fris, rein, rust.
En de herfst, och arm… Ja, hij toont kleurenpracht. Maar het is laatste opflikkering van leven vóór de dood.
Melancholie… Dat is een samenstelling van twee Griekse woorden, die ‘zwart’ en ‘gal’ betekenen…
Maar, vriendinnen en vrienden, in de herfst valt oktober. En die heet ook ‘Wijnmaand’...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten