De zwarte narcis bloeit weer

Aan de Britse schrijfster Rumer Godden heb ik op 14, 15 en 16 mei een logje gewijd (Klik) . Als ik daarop terugkom, is het omdat de uit 1947 daterende verfilming van haar roman Black Narcissus opnieuw is uitgebracht, gerestaureerd en, naar ik heb gelezen, 'in volle Technicolor-luister hersteld'. De film is het waard, niet zo zeer wegens de onderscheiding met twee Oscars, want dat zegt soms niet veel, maar wegens het genie van de makers: de scenarioschrijver Emeric Pressburger en de regisseur Michael Powell.

Hij gaat gaat over een groepje nonnen die in een eenzaam dal van de Himalaya een missiepost inrichten om de inheemse bevolking beschaving bij te brengen en liefst ook te bekeren. 'Daarbij worden ze zelf voortdurend in bekoring gebracht door de sensuele, broeierige sfeer van de omgeving,' aldus de site www.katholieknederland.nl. Niet alleen de makers, ook de sterren waren destijds wereldberoemd: Deborah Kerr, Jean Simmons, Flora Robson en het Indiase snoepje Sabu. Black Narcissus loopt vanaf 11 oktober in het Filmmuseum te Amsterdam en het Filmhuis in Den Haag, daarna elders in het land.

In genoemd museum kan men tot en met 31 oktober ook terecht voor een heel Powell en Pressburger-programma. Daar is ook A Matter of Life and Death (1946) te zien, waarin een neergestorte oorlogsvlieger (gespeeld door een formidabele David Niven) weigert een engel naar de hemel te volgen, omdat hij verliefd is. Dan I Know Where I'am Going (1945), over een ambitieuze jonge vrouw die niet de weg van haar hart volgt. Ook de prachtige balletfilm The Red Shoes (1948) met de onvergetelijke sterdanseres Moira Shearer. En een van mijn lievelingsfilms: A Canterbury Tale. Een merkwaardig werk, deze rolprent. Het is te zien als een moderne toevoeging aan The Canterbury Tales, de middeleeuwse klassieker van Geoffrey Chaucer (hij leefde van 1342 tot 1400). De recensenten hebben er nooit goed raad mee geweten, zo is mijn indruk. Toen de film uitkwam, in 1944, de oorlog woedde nog volop, werd hij afgedaan als een onnodige verheerlijking van het Engelse platteland. De filmrubriek van de VPRO Gids, toch een vat van schrandere besprekingen, weet ook niets beters dan een verwijzing naar de kritieken van destijds. Gelukkig wordt A Canterbury Tale nog regelmatig uitgezonden op de buis. Ik heb hem een maand of daaromtrent geleden voor de zoveelste keer gezien. En nu pas meen ik te hebben begrepen waar hij ten diepste over gaat: het is een in een prachtig romantische kledij gestoken verhandeling over de hoofddeugden van het christendom: geloof, hoop en liefde.

Foto: Deborah Kerr als zuster Clodagh in de film Black Narcissus.