Heb ik u lief, mijn Nee-hee-derland? (1)

De liefde tot zijn land is yeder aangeboren. (Voor de Heleen van Royen-lezeressen en -lezers: dit is een uitspraak van Broer Peter in Gijsbreght van Aemstel, vers 1894. Dit treurspel is geschreven door ene Ioost van den Vondel, een oude kousenkoopman te Amsterdam).

Natuurlijk houd ook ik van Nederland. Maar, zeg ik er meteen bij: wat een land! Pakt, lekkere stoten en toffe jongens, er eens de Bos-atlas bij en zoekt de hoogtekaart op: waar vind je zo'n vlak geheel, met slechts in een uithoek een paar molshopen?

Men heeft wel gezegd dat deze geografische eigenaardigheid ons volkskarakter en onze sociale filosofie heeft gemodelleerd. Een kaaskop behoort niet boven het maaiveld van ons polderlandschap uit te steken. De sanctie is de zeis.

Maar, zo hoor ik jullie, hangjongeren, tegenwerpen: onze internationaal befaamde sportslieden dan? Nu, dat is zo lang als het breed is. Ook zij zijn ten diepste gevormd door de gelijkheidsnorm, die hun altijd weer parten speelt. Onze voetballers zijn wereldtoppers in het strafschopmissen. Onze hockeymeiden gaan als torenhoge favorieten de EK-finale in, maar worden vernederd door de moffinnen. Onze vier met of zonder met liggen de hele wedstrijd comfortabel op kop, doch verliezen nipt. Vroeger had je de sprinters Jan Derksen en Arie van Vliet, twee polderjongens wie de spieren als kabeltouwen op het lijf lagen, en het was vaste prik dat zij op de meet met een banddikte werden geklopt door de Brit Reg Harris. Ankie van Grunsven dan? Ja, ho even! Dacht u dat zij zo majestueus kon piafferen, als zij geen paard onder haar ka had?

Zojuist is de commissie-Dijkstal op de proppen gekomen met denkbeelden om de topsalarissen te beteugelen. Maar de heer Dijkstal is een van de laatste der Mohikanen, een vertegenwoordiger van het uitstervende ras der liberalen. Hij stelt wel voor dat in de publieke sector niemand meer mag verdienen dan de minister-president, maar hij onderscheidt nog andere bereiken, kortom, wat hij op tafel heeft gelegd is een gatenkaas die de handige jongens en meisjes in staat stelt zo veel op te strijken dat bij hen vergeleken de premier van het Koninkrijk der Nederlanden te kijk staat als haveloze. Ik voorspel dan ook dat Hans Dijkstal weldra zal worden afgelost door de plattelandsdictator Jan Marijnissen, die de schroeven en moeren echt zal aandraaien. Hij zal de Nederlands-paradijselijke toestand schapen waarin niemand meer mag verdienen dan ik. Dit geldt in het bijzonder voor mijn buren, die best aardige luitjes konden zijn, ware het niet dat zij hoger een wind willen laten dan hun gat zit...