'... you would have seen that the greatest wordly distinctions and discrepancies of rank, birth, and fortune are as dust in the balance compared with the unity of accordant thoughts and feelings, and truly loving, sympathizing hearts and souls.'
Dit komt nu neer op het intrappen van een open deur, maar in haar tijd klonk het danig revolutionair.
Op 19 september 1850 schreef Currer Bell (Charlotte Brontë) voor de tweede editie van Wuthering Heights een 'biografische notitie over Ellis en Acton Bell', respectievelijk Emily en Anne Brontë. Daarin herinnert zij eraan dat The Tenant of Wildfell Hall een ongunstig onthaal ten deel was gevallen (zij doelt op de kritiek) en vervolgt: 'Dit verbaast me niet. De keuze van het onderwerp was een complete misgreep. Men kan niets bedenken wat minder strookte met de aard van de schrijfster. De motieven die haar deze keuze ingaven, waren zuiver maar naar mijn mening licht morbide.' Hetgeen bewijst dat ook een geniaal auteur en intelligente vrouw de plank volledig kan misslaan.
Toen Charlotte haar notitie op schrift stelde, was Emily al bijna twee jaar dood en Anne ruim een jaar; beiden stierven aan tuberculose. Aan de nagedachtenis van Anne wijdde zij het volgende kwatrijn:
'There's little joy in life for me,
And little terror in the grave ;
I've lived the parting hour to see
Of one I would have died to save.'
Charlotte zelf stierf, eveneens aan tbc, in 1855, bijna 39 jaar oud.
Afbeelding: Anne Brontë, getekend door Charlotte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten