Een paar dagen geleden werd in een kruiswoordpuzzel gevraagd naar de achternaam van een vroegere bewindsman. Bedoeld was de landbouwkundige ir C. -- Kees -- Staf (1905, Ede-1973, Arnhem). Hij was in de jaren '50 voor de Christelijk-Historische Unie enkele malen minister van Oorlog en Marine, later Defensie geheten. Staf was kop van jut in een der befaamde oudejaarsconferenties van Wim Kan. Deze noemde hem bijvoorbeeld 'antiquair in rijksdienst', omdat hij zich door de Amerikanen verouderd wapentuig zou hebben laten aansmeren.
Verspreid over het land liggen noodrantsoenen voor het leger in tijd van oorlog. Natuurlijk moeten deze regelmatig worden geïnspecteerd en, om te voorkomen dat hun houdbaarheidsdatum wordt overschreden, tijdig in omloop worden gebracht. Onder Staf is het voorgekomen dat een grote verlopen partij chocolade moest worden vernietigd. Dit leidde tot een schandaal in parlement en pers. Alexander Pola, een guit als weinig anderen, gaf minister Staf toen deze woorden in de mond: 'Ik heb mijn repen achter mij verbrand.'
vrijdag 27 augustus 2010
De Staf gebroken...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Mijn historisch besef is toch minder dan ik dacht, want ik kende deze man niet. Maar de quote van Pola vind ik heel mooi gevonden. Zoiets maakt mijn dag helemaal goed.
@KnutzEls. Je bent gewoon te jong om hem te kennen, wees maar blij!
Ik zat in Breda op de academie voor reserve-officieren van de Koninklijke Luchtmacht en, haantjes als wij waren, keken wij neer op minister Staf, omdat hij -- zo ging het verhaal -- het niet verder gebracht had dan korporaal.
Prettig weekeinde!
Leuk gezegd. Ja, dat kon Wim Kan als geen ander. Hoe was het ook weer? Wat Kan kan kan Kan alleen of zoiets?
@Wieneke. Ja, die spreuk was destijds populair, maar zij sloeg niet op de cabaretier. Het was reclame van een Haagse beddenspecialist, als ik me goed herinner.
Een reactie posten