Wij verorberen bijna uitsluitend spiervlees en nauwelijks orgaanvlees. Goed, er komt wel eens een kalfslevertje op tafel, maar dan heb je het wel zo ongeveer gehad. Niertjes -- weinig keukenprinsessen weten hoe je ze moet ontpissen en zo zij dit al kunnen, walgen zij van de inderdaad onfrisse walm die daarbij vrij komt.
Hersens, pens -- wij vinden het nauwelijks goed genoeg voor Fikkie en Fluweeltje. Tijdens mijn Parijse studiejaren kregen we in de mensa één keer per week kalfshersens en één keer per week runderpens in een sausje waar een tomaat naast had gelegen. Dat laatste gerecht wekte bij mij als rechtgeaarde kaaskop aanvankelijk enige bevreemding; ik vond dat het spul leek op profielzolen van gymschoenen. Maar het ging er best goed in.
Tripes à la mode de Caen is zelfs een klassieker van de Franse cuisine.
Afbeelding: Deze leeuw had er even zin an. Geen wonder, na al dat orgaanvlees. (Idee?)
4 opmerkingen:
Buurman (die nooit blogt, slechts mondeling commentaar levert) zegt naar aanleiding van de foto dat hij ook wel wil na een varkenslapje of een maal draadjesvlees. Ik: 'Daarom ruikt het zeker bij jullie elke dag naar gebakken wijting.' Vond hij niet leuk. En ik heb hem nog wel uitgelegd dat het humor was.
Wij aten een keer op vakantie in Fr. onbevangen 'tripes', want wij bestelden dat, niet wetend wat het was, maar zagen wel dat het niet zo duur was. "Ook voor de kinderen?", vroeg men. In het Frans dan natuurlijk. "Ja, zij ook", zeiden wij beslist. "Nee nee, voor de kinderen was het misschien wat... ja, hoe uit te leggen, ...wat sterk misschien?" Wij bestelden dus voor hen wat anders. Tja, het smaakte ons niet zo lekker en jaloers keken wij naar de kinderborden. Later zagen wij wat het precies was. Nee, ik zal het niet gauw nog eens bestellen. Maar wij proberen wel altijd nieuwe dingen; wij zijn niet van 'wat de boer niet ken, dat vret hij niet!"
Leuk verhaal ook van die buurman. Maar die foto weer, Henk. Tsssss!
@Thérésieneke. Die mannetjesleeuw blijkt bij nader inzicht niet bezig met wat jij veronderstelt. Zijn vrouwtje ziet niet goed (heeft zand in haar kijkers gekregen) en hij, galant als hij is, duwt haar zachtkens de goede richting in. (Vrij naar Wim Kan.)
Jaja Henk, die ken ik hoor! Ik vond het altijd zo lief uitgelegd aan kinderen. Gelukkig maar dat ik mij vergis, Henk.
Een reactie posten